Terug naar overzicht
Dode Vaderdag
Vaderdag. Jonge kinderen hebben een zelfgemaakt cadeautje gemaakt of verwennen papa met een ontbijtje op bed. Oudere kinderen gaan langs bij hun vader met een bos bloemen of misschien een flesje wijn. Maar wat als je vader er niet meer is? Dode Vaderdag was een eenmalig ritueel als variant op Vaderdag, ontwikkeld door Tamara Roos en Kees Bolten. Op 17 juni werd er bij HAL25 een moment gecreëerd om onze dode vaders te herdenken en het leven te vieren. Met eeuwenoude rituelen en gloednieuwe technieken. Een dag voor iedereen met een vader, dood of levend.
De centrale act was een 10 stoelen-installatie met een Virtual Reality-belevenis voor jong en oud; The Last Chair. Een film over de laatste levensfase van Fred, die zijn gezinsleven in Alkmaar verruilde voor een afgezonderd bestaan in Frankrijk. Genieten is lastig doordat verkeerde keuzes hem tot het eind achtervolgen. Dit 360-gradenproject laat het publiek zo een stille getuige zijn van de laatste levensfase, en van een kalmte die je tegenwoordig weinig meer tegenkomt.
The Last Chair is gemaakt door Anke Teunissen en Jessie van Vreeden en geproduceerd door Pieter van Huystee Film met steun van het Mediafonds, Filmfonds, AFK, provincie Drenthe, KRO-NCRV. The Last Chair ging in premiere op IDFA DocLab 2017 en was al te zien op festivals in Dubai (DIFF), Thessaloniki (TDF), New York (Tribeca), Toronto (HotDocs), Tel Aviv (DocAviv), Shanghai (Fresh Pitch), etc.
Beeldend kunstenaar Jan Mors bouwde een lichtkapel, ‘Memento Vivere’, waar je middels het ontsteken van een kaarsje voor jouw geliefde aan mee kon werken. Anderen namen een foto mee van hun vader en hingen deze als eerbetoon aan de Fotomuur. Zo bouwden mensen mee aan een monument van onze voorvaders.
Meer info over de film: http://thelastchair-vr.com
